บทที่ 366 ดวงใจสู่นิรันดร์ (๒)

หวังซานเย่ลืมตารู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตนเองอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย เขาอยู่ในอาภรณ์สีขาวผืนบางราวกับอาภรณ์ของคนตาย เขามองสถานที่อันเวิ้งว้างด้วยความรู้สึกสับสนและมึนงง เขาเห็นดวงวิญญาณมากมายกำลังดื่มน้ำแกงบางอย่างบนสะพานซึ่งทอดตัวยาวไปอีกฝั่งหนึ่ง

‘หวังซานเย่’ น้ำเสียงเงียบส...